Yemek yemek insanların vücudunu beslerken, yemek yapmak insanın ruhunu besler ve zihnini rahatlatmasına olanak saÄŸlar. Yemek yaparken, hayatımızı ve çevremizi algılamamızı saÄŸlayan duyma, dokunma, tat ve koku alma duyularımızı oldukça kullanırız. Ve bu yoÄŸun kullanım zihnimiz için bir egzersiz deÄŸerindedir.
Yemek piÅŸirmek aynı zamanda bir dışa vurumdur, bir ÅŸey yaratmaktır ve özenerek yaptığınız lezzetli yemekleri kendinize ve yaptığınız kiÅŸilere bir sevgi göstergesi olduÄŸundan kendinizi iyi hissetmenizi saÄŸlar. Olumlu duygularınızı ortaya çıkartır. Ortaya koyduÄŸunuz bu enfes ürünler kendinizle gurur duymanızı, beyninizin ödül merkezini aktifleÅŸtirip mutluluk hormonlarından biri olan dopaminin salgılanmasını saÄŸlar. Hatta bu yüzdendir ki mutfak terapisi adlı psikolojik tedavi yöntemleri bile bulunmaktadır.
Bu olumlu yönleri insan gerçekten yemek yaparken de hissedebilmekte ve görebilmektedir. Kendim yemek yaparken bunu bir çeÅŸit motivasyon haline getirdiÄŸimi düÅŸünmekteyim. Belirli bir noktada konsantrasyon gerektirdiÄŸinden yemeÄŸi hazırlayıp, piÅŸirirken ve onları güzel bir ÅŸekilde servis ederken, bu konsantrasyon zihnimi boÅŸaltmama yardımcı olmakta.
Aynı zamanda yemek yapmanın en hoÅŸuma giden yönlerinde biri ise kontrolün bende olması. Sonuçta yemek piÅŸirirken karar verme, planlama, organizasyon, denge gibi becerilerin tamamını kullanmamız gerekiyor ve bu güncel sorunlarımı unutmamı saÄŸlayıp beni mutlu bir havaya sokuyor.